Stichting Altijd Content
Welkom op de website van Stichting Altijd Content.
Onze Stichting heeft tot doel het verlenen van directe hulp aan hulpbehoevende kinderen en volwassenen in Letland. Voorts al wat met één en ander rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de ruimste zin van het woord.
Onze reis naar Riga.
Wij zijn van vrijdag 28 september tot en met 1 oktober in Letland geweest.
De reis hadden we aangeboden gekregen van familieleden van ons.
Het grootste doel van de reis was, om een bezoek te brengen aan Klooster Bethanië in Riga. Het klooster is het verdeelpunt van alle hulpgoederen die wij van de inwoners van Deurne, de omliggende kerkdorpen, familie, vrienden en bekenden mogen ontvangen.
Op zaterdag zijn wij enige uren aanwezig geweest bij het uitdelen van de hulpgoederen en dat greep ons behoorlijk aan. Je kunt je het niet voorstellen dat niet alleen mensen die misschien weinig of geen opleiding kleding en andere spullen komen uitzoeken, maar dat is wel het geval. Zo spraken wij een huisarts, waar de echtgenoot ook werkt en het gezin uit vijf personen bestaat. Ze zijn blij met onze ‘humanitaire zendingen’ want zonder deze hulp konden ze er niet zo gekleed bijlopen. In twee dagen tijd zijn er tussen de 250 en 300 personen geweest om zowel kleding als schoenen, maar ook dekens en beddengoed en nog meer goederen te komen halen. Onder deze mensen waren ook een gynaecologe, psychiater en een neurologe met hun gezinnen. Sommige van deze artsen nemen ook goederen voor andere mensen mee die zij kennen. Schrijnende verhalen kwamen ons ter oren. Een mevrouw van tachtig jaar krijgt 200 euro waarvan 120 euro op gaat aan vaste lasten. Van het overige bedrag moet ze maandelijks de keuze maken; koop ik nu medicijnen of eten. De medicatie moet men helemaal zelf betalen. De kosten van medische behandelingen en medicijnen zijn duizelingwekkend gestegen. Twee kinderen spraken ons in het Engels aan waarvan we wel stonden te kijken want hun Engels was zeer goed. Ja, niet gek als je ouders het schoolgeld niet kunnen betalen en de kinderen thuis les krijgen van hun ouders.
Een sociaal werkster, die zich bezig houdt met vrouwen die in de gevangenis zitten, soms met hun kinderen die geen ondersteuning krijgen zei, dat ze blij is met alles wat ze kan halen om die vrouwen te helpen. Ze helpt niet alleen met kleding, maar helpt ze ook als ze vrijkomen met het leren van breien en kleding maken. Zelfs één bolletje wol is al voldoende om hun te leren een kindermutsje te breien. Van lapjes en lappen stof wordt kleding gemaakt. De kleding en andere spullen die ze krijgen en maken gaat als ze nog goed zijn weer naar andere mensen.
Wij vroegen ons af, hoe de mensen weten als er weer kleding en andere spullen uitgezocht kan worden. Dit wordt bekend gemaakt door de leraren op school, sociale instellingen en per email of SMS en andere contactpersonen van de zusters.
Tijdens ons bezoek zagen we ook hoe er verdeeld wordt wat er binnen komt. Er stonden dozen op de grond en een paar dames hadden kleding op stoelen uit gesorteerd. Na enkele uren wordt alles weer ingepakt en komen er nieuwe dozen waarvan de inhoud weer keurig netjes gesorteerd word klaargelegd zodat niet iedereen die als eerste komt ook het beste uit kan zoeken.
Wij hadden zoiets bij het inpakken van dekens en ander beddengoed dat is misschien niet echt nodig. Het tegendeel is waar. Er zijn gezinnen waarvan 3 of 4 van hun kinderen in een bed slapen. Voor elk kind wordt op dat bed, een deel opgemaakt zodat ze toch een “eigen” slaapplek hebben. Het nieuwe ondergoed dat we laatst kochten bij de Zeeman was apart gelegd zodat ook daarvan iedereen iets kon krijgen.
Niet alles blijft in de stad Riga zoals we al eerder gemeld hebben. Zo stonden er nu weer 66 dozen die opgehaald worden door mensen uit Tornakalns.
Tegenover het klooster is een boomgaard aangelegd waar appels en ander fruit groeit. Ook staan daar “kassen” om tomaten en andere groenten te kweken. Naast die boomgaard staat een bijgebouw waar gasten kunnen slapen en dat ook gebruikt wordt voor het voorbereiden en het uitvoeren van allerlei activiteiten door en voor de jeugd. Het was koud daarbinnen. Er zat een groepje van zes meisjes om het een en ander uit te werken. De meisjes hadden het zo koud, dat ze onder dikke dekens zaten want stoken kost geld.
De gebouwen en de boomgaard.
Tijdens een oriëntatiereis door de Baltische landen was dringend gevraagd om een communiteit in Letland op te richten. In 1995 gaven ze met vier zusters gehoor aan deze oproep door in de hoofdstad Riga, gelegen aan de Oostzee, een nieuwe gemeenschap te stichten. Toen men in Riga kwam waren de omstandigheden uiterst primitief. Het was steenkoud in het zomerhuis van een Armeense zigeunerbaron dat ze in november konden betrekken. Er was geen water, geen verwarming en slechts heel beperkt elektriciteit.
Er waren nog nauwelijks meubels en de zusters sliepen op de grond in alle kleren die ze hadden. Gelukkig waren er in korte tijd veel mensen bereid om te helpen. De zusters doen zoveel mogelijk zelf, maar ook nu is de hulp als daarom gevraagd wordt groot. Het klooster zelf bestond uit de laagbouw en is langzaam maar zeker steeds verder uitgebreid en dat is hard nodig. Veelal zijn de aanpassing door landelijke Stichtingen betaald. In de kelder woont een moeder met haar dochter en de kinderen van deze vrouw nadat ze het huis uitgezet was door haar man. In een ander deel wonen vrouwen die in de gevangenis hebben gezeten. Op de bovenste verdieping wonen de zusters en is er ruimte voor studenten. Over het bijgebouw hebben we al iets geschreven en buiten dat gebouw staat er achter het klooster een ruimte die men gebruikte voor het uitdelen van hulpgoederen, maar dat kan daar nu niet meer en wordt dit nu in een deel van de kelder van het hoofdgebouw gedaan. Het gebouw gaan ze nu inrichten om gezinnen op te vangen die tijdelijk woonruimte nodig hebben. In de tijd, dat Letland zich afscheidde van Rusland was de grond en alles redelijk te betalen. In die tijd is de lap grond van de boomgaard ook gekocht.
Tot slot en misschien is dat wel waar wij het meest trots op zijn.
Wij werden door iedereen bedankt voor de geweldig mooie hulpgoederen die wij met de acht pallets deze keer en de vele pallets in de afgelopen 11 jaar al verzonden hebben. Nog nooit is er een kledingstuk ontvangen dat vuil of stuk was. De schoenen lijken altijd als nieuw. Het beddengoed, dan handdoeken, washandjes en eigenlijk kunnen we alles wel gaan benoemen maar alles is voor de mensen daar als nieuw. Wij zijn in Riga in het zonnetje gezet, maar alle eer komt aan u toe. Daarom bedanken wij de inwoners uit Deurne, de omliggende kerkdorpen, familie vrienden en kennissen van harte voor alles wat wij dankzij jullie kunnen verzenden. Wij hopen nog jaren door te kunnen gaan met het verzenden van ‘humanitaire hulpgoederen’ zoals men dat met dure woorden noemt.
Nog een belangrijk punt. Er wordt NIETS van de hulpgoederen verkocht zelfs de verhuisdozen die wij van verhuisbedrijf de Kievit uit Venlo krijgen. De dozen worden meegenomen door mensen met kleding en dergelijke. De overige dozen worden verbrand en de as wordt gebruikt voor de boomgaard. De pallets die wij op kunnen halen bij de Palletcentrale worden uit elkaar gehaald en als stookhout voor de houtkachels gebruikt.
Annie en Christ Sars